Havza Haber Ajansı'na göre Tebriz Cuma İmamı Şehit Ayetullah Esedullah Medeni, 11 Eylül 1981 Cuma günü Tebriz'deki Cuma namazı alanında, bir münafık tarafından şehit edildi. O, ahlak ve samimiyeti eylemde anlamlandıran bir efsaneydi. Bu birkaç anı, onun parlak hayatının sadece kısa bir köşesidir.

---

Ayetullah Medeni, söylediği hiçbir şeyi kendi uygulamadan önce dile getirmezdi. Hatırlıyorum, benzin ve petrol azalmıştı ve bu durum üzerine şöyle dedi: "Yarın arabayı kullanmayacağız. Çünkü halkla konuşacağım: 'Benzin az, tasarruf edin.' diyeceğim. Şimdi kendim arabaya binip sağa sola mı gideyim.?"

Bir gün Şehit Recai altmış kişiyle Tebriz'e geldi ve Ayetullah Medeni ile görüşmek istedi. "Onlara akşam yemeği olarak ne verelim?" diye sorduk. Ayetullah Medeni, "Kendi yiyeceğimiz yemeği!" dedi. Ben de "Ama bu insanlar başbakan ve bakan!" dedim. Ayetullah Medeni, "Evimizde bakan değiller, misafirlerdir ve misafir, ev sahibinin önüne koyduğu yemeği yer. Evdeki pirince biraz patates ekleyin!" dedi.

Kamu mallarının korunmasında, imamın payı vb. konularda çok dikkatliydi. Bir gün kardeşi Azerşehir'den geldi ve biraz paraya ihtiyacı olduğunu söyledi. Ayetullah Medeni "Ben sizin gönderdiğiniz kira parasıyla yaşıyorum ve başka bir gelir kaynağım yok!" dedi. Kardeşi "Ama bu kadar para alıyorsun!" dedi. Ayetullah Medeni "Bu paralar benim değil; kamu malıdır ve sadece belirli durumlarda harcayabilirim!" dedi. Ayetullah Medeni için tanıdık veya tanımadık fark etmezdi. Herkese eşit davranırdı ve asla değişmezdi. Onun tavır ve yönteminde hiçbir dalgalanma veya değişiklik görülmezdi. Tek önemli nokta, İslam hükümlerinin uygulanmasıydı! Eğer onun faziletlerinden bahsetmeye kalksak, yılları alır!

---

Bir gün Şehit Medeni, İmam Hüseyin (a.s.) türbesinde oturuyordu. Kendi kendine şöyle düşündü: "Gerçekten soyum Peygamber'e (s.a.a.) ulaşıyor mu acaba? Allah'ım! Sonum ne olacak? Şehit olmayı hak ediyor muyum?"

O gece tuhaf bir rüya gördü. Rüyasında Seyyidüşşüheda (a.s.) başının üzerinde belirdi. Şefkatli eliyle Şehit Medeni'nin başını okşadı ve nazikçe şöyle buyurdu: 'Yebni, ente maktul.' Yani 'Evladım! Sen şehit olacaksın.' Bu rüyayla her iki konuda içi rahatladı. Yani hem gerçekten seyyid idi ve hem de şehit olarak dünyadan ayrılacaktı..."

(Kitap: Seyyid Esedullah; Şehit Seyyid Esedullah Medeni'nin Anıları, sayfa 39.)

---

Tebriz'in Cuma İmamı olduğunda, birçok kişi Şehit Medeni'nin hayatının değişeceğini düşündü. Ancak o günlerde bazı geceler sessizce evden çıkıyordu. Yanında iki üç arkadaşı vardı. Sokak sokak, mahalle mahalle gidip fakir aileleri ziyaret ediyorlardı. Bazen kapının önüne bir zarf içinde para bırakıyor, bazen bir çuval pirinç veya fakir bir kız için küçük bir çeyiz bırakıyordu. Aileler onu görünce ağlıyor ve elini öpüyordu. Ama Ayetullah Medeni her zaman derdi ki: "Bu işler birer görevdir. Allah, kullarına yardım etmeyi emretmiştir."

---

Şehit Medeni'nin İmam Humeyni'ye (r.a.) Sevgisi

Hüccet-ül İslam Burucerdi (Şehid'in damadı), Şehit Medeni'nin İmam Humeyni'ye (r.a.) olan sevgisi hakkında şöyle der: "Şehit Medeni, bu ilim dolu ihtişamı ve kişisel yeterliliği ile İmam'ın yanında tamamen itaate hazırdı. O yüzden İmam'la bir olmuştu ve ona sonsuz bir sevgi besliyordu denilebilir. Bir akrabası naklediyor:

"Bir gün oturuyorduk, Şehit Medeni televizyonu açtı; tam o anda İmam'ın (r.a.) görüntüsü ekranda belirdiğinde kendiliğinden eğildi ve İmam'ın mübarek resmini öptü."

(Hüccet-ül İslam Burucerdi'nin Anıları, Şehit Medeni'yi Anma Programı, sayfa 182 ve 183.)

---

Şehit Medeni ve İbadetleri

Ayetullah Rastikaşani, Şehit Ayetullah Medeni'nin ibadetleri hakkında şöyle der: "O, ibadetlerinde özel bir duruma sahipti; onun ibadet halini görenler keyif alırlardı."